Gezien de brede toepassing van de deadlift-oefening, is het enigszins moeilijk om de historische oorsprong ervan te onderzoeken. De korte essays die zijn geschreven door sommige mensen die terloops materiaal verzamelen, worden door anderen wijdverbreid als waarheid verspreid, maar in feite is het echte tekstonderzoek veel rigoureuzer en moeilijker. De geschiedenis van deadlift en zijn varianten is vrij lang. Mensen hebben een aangeboren vermogen om zware voorwerpen van de grond te tillen. Er kan zelfs worden gezegd dat deadlifts verschenen met de opkomst van mensen.
Afgaande op de bestaande records, althans sinds de 18e eeuw, een variant van de vroege deadlift: gewichtheffen is in Engeland wijdverbreid als trainingsmethode.
Tegen het midden van de 19e eeuw was een fitnessapparaat genaamd 'gezond gewichtheffen' ooit populair in de Verenigde Staten. Deze apparatuur was geprijsd op 100 US dollar (ongeveer gelijk aan de huidige 2500 US dollar), de fabrikant beweert dat dit 's werelds krachtigste fitnessapparatuur is, niet alleen de gezondheid kan herstellen, maar ook het lichaam kan vormen om de aantrekkelijkheid te vergroten. Op de foto is te zien dat deze uitrusting een beetje lijkt op de auto-deadlift in sommige huidige Strongman-competities. Het is in wezen een extra deadlift van een halve koers: het gewicht optillen van de hoogte van de kuit tot de hoogte van de taille. Het verschil met de deadlift die we nu vaak doen, is dat de trainer het gewicht aan beide kanten van het lichaam moet houden in plaats van voor het lichaam. Dit maakt de actiemodus meer een mix van hurken en trekken, een beetje vergelijkbaar met de hedendaagse zeshoekige halter-deadlift. Hoewel het moeilijk te verifiëren is hoe dit apparaat is uitgevonden, geeft een artikel dat Jan Todd in 1993 schreef over de pionier van de Amerikaanse krachtsport George Barker Windship ons enkele aanwijzingen:
George Barker Windship (1834-1876), is een Amerikaanse arts. In de archieven van de medische afdeling staat dat er een sportschool door hem is gebouwd naast de operatiekamer van Windship, en hij zal de patiënten die komen kijken zeggen: als ze eerder meer tijd in de sportschool kunnen doorbrengen, doen ze dat niet' heb het nu niet nodig. Kwam om een dokter te zien. Windship is zelf ook een gespierde man. Hij demonstreert vaak zijn kracht in het openbaar, slaat dan toe terwijl het ijzer heet is, houdt toespraken voor geschokt en jaloers publiek, waarbij hij het idee bijbrengt dat krachttraining de gezondheid kan bevorderen. Windship is van mening dat de spieren van het hele lichaam in balans moeten zijn en volledig ontwikkeld moeten zijn zonder enige zwakte. Hij bewonderde het systeem van korte-tijdtraining met hoge intensiteit, drong erop aan dat een enkele trainingstijd niet meer dan een uur zou bedragen en dat hij volledig moest rusten en herstellen voor de tweede training. Hij gelooft dat dit het geheim is van gezondheid en een lang leven.
Windship zag ooit een fitnessapparaat gebaseerd op deadlift-ontwerp in New York. De maximale belasting is "slechts" 420 pond, wat te licht voor hem is. Al snel ontwierp hij zelf een soort fitnessapparatuur. Hij begroef een grote houten emmer gevuld met zand en stenen half in de grond, bouwde een platform boven de grote houten emmer en installeerde touwen en handvatten aan de grote houten emmer. De grote houten ton wordt opgetild. Het maximale gewicht dat hij met deze apparatuur kon tillen bereikte een verbazingwekkende 2600 pond! Dit zijn briljante gegevens, ongeacht het tijdperk.
Al snel verspreidde het nieuws over Windship en zijn nieuwe uitvinding zich als een lopend vuurtje. Imitaties ontstonden als bamboescheuten na een regenbui. In de jaren 1860 was allerlei soortgelijke apparatuur verrot. Goedkope, zoals die van de Amerikaanse gezondheidsgoeroe Orson S. Fowler, hadden er maar een paar nodig. Amerikaanse dollars zijn prima, terwijl dure dollars tot honderden dollars worden geprijsd. Door de advertenties in deze periode te observeren, ontdekten we dat dit soort apparatuur vooral gericht is op Amerikaanse middenklasse gezinnen. Veel Amerikaanse gezinnen en kantoren hebben vergelijkbare apparatuur toegevoegd, en er zijn veel sportscholen op straat die zijn uitgerust met vergelijkbare apparatuur. Dit werd destijds de "gezonde gewichthefclub" genoemd. Helaas duurde deze trend niet lang. In 1876 overleed WIndship op 42-jarige leeftijd. Dit was een grote klap voor de ascendant krachttraining en gezonde gewichthefapparatuur. Haar voorstanders stierven allemaal jong. Natuurlijk is er een reden om deze trainingsmethode niet meer te vertrouwen.
De situatie is echter niet zo pessimistisch. De powerlifting-trainingsgroepen die aan het einde van de 19e eeuw ontstonden, hebben steeds meer deadlifts en hun verschillende varianten overgenomen. Het Europese continent was in 1891 zelfs gastheer van een gezonde gewichthefwedstrijd, waarbij verschillende vormen van deadlift werden gebruikt. De jaren 1890 kunnen worden beschouwd als het tijdperk van de popularisering van zware deadlifts. De deadlift van 661 pond die in 1895 werd geregistreerd, is bijvoorbeeld een van de eerste records van zware deadlifts. De grote god die deze prestatie bereikte, heette Julius Cochard. De Fransman, die 1.80 meter lang is en ongeveer 200 kilo weegt, was in die tijd een uitstekende worstelaar met zowel kracht als vaardigheid.
Naast deze grote god probeerden veel krachttraining elites in de periode 1890-1910 doorbraken te maken in deadlifts. Onder hen is de kracht van Hackenschmidt verbazingwekkend, hij kan meer dan 600 pond trekken met één hand, en de minder bekende Canadese gewichtheffer Dandurand en de Duitse gespierde Moerke gebruiken ook aanzienlijke gewichten. Hoewel er zoveel pioniers in krachtsport op hoog niveau zijn, lijken latere generaties meer aandacht te besteden aan een andere meester: Hermann Goener bij het bekijken van de geschiedenis van deadlifts.
Hermann Goener ontstond in het begin van de 20e eeuw, maar zijn hoogtepunt was in de jaren 1920 en 1930, waarin hij een reeks wereldrecords vestigde voor krachttraining, waaronder kettlebells en deadlifts:
Ø Oktober 1920, Leipzig, met beide handen 360 kg deadlifted
Ø Eenhandige deadlift 330 kg
Ø In april 1920 rukken 125 kg, clean and jerk 160 kg
Ø Op 18 augustus 1933 werd de deadlift voltooid met behulp van een speciale halterstang (twee volwassen mannen zitten aan elk uiteinde, in totaal 4 volwassen mannen, 376,5 kg)
Deze prestaties zijn al geweldig, en in mijn ogen is het meest verbluffende aan hem dat hij een deadlift van 596 pond voltooide met slechts vier vingers (slechts twee in elke hand). Dit soort grijpkracht komt zelfs in dromen veel voor. kan me niet voorstellen! Goener heeft de populariteit van deadlifts wereldwijd gepromoot, dus veel latere generaties noemen hem de vader van deadlifts. Hoewel dit argument voor twijfel vatbaar is, draagt hij wel bij aan de bevordering van deadlifts. Na de jaren dertig zijn deadlifts bijna een essentieel onderdeel van krachttraining geworden. John Grimek, de ster van het New Yorkse gewichthefteam in de jaren dertig, was bijvoorbeeld een fan van deadlifts. Zelfs degenen die geen zware gewichten willen tillen, zoals Steve Reeves, gebruiken deadlifts als de belangrijkste manier om spieren op te bouwen.
Naarmate meer en meer mensen deadlift-training doen, stijgen ook de deadlift-prestaties. Hoewel het nog tientallen jaren verwijderd is van de populariteit van powerlifting, zijn mensen steeds enthousiaster geworden over het tillen van zware gewichten. John Terry heeft bijvoorbeeld 600 pond gelift met een gewicht van 132 pond! Ongeveer tien jaar daarna deadlift Bob Peoples 720 pond met een gewicht van 180 pond.
Deadlift is een routinematige manier van krachttraining geworden en mensen vragen zich steeds meer af waar de grenzen van deadlift liggen. Zo begon een deadlift-wapenwedloop vergelijkbaar met de wapenwedloop tussen de VS en de Sovjet-Unie uit de Koude Oorlog: in 1961 deed de Canadese gewichtheffer Ben Coats voor het eerst een deadlift van 750 pond, met een gewicht van 270 pond; in 1969, de Amerikaan Don Cundy deadlift 270 pond. 801 pond. Mensen zagen de hoop om 1.000 pond uit te dagen; in de jaren zeventig en tachtig voltooide Vince Anello 800 pond deadlift met minder dan 200 pond. Op dit moment is powerlifting een erkende sport geworden, die een groot aantal sterke mannelijke en vrouwelijke atleten aantrekt. Deelnemen; vrouwelijke atleet Jan Todd deadlift 400 pond in de jaren 1970, wat bewijst dat vrouwen ook succes kunnen behalen in krachttraining.
De hele jaren zeventig was een tijdperk van co-sterren, en steeds meer kleine spelers begonnen zwaarder gewicht te tillen. Bijvoorbeeld, in 1974 haalde Mike Cross 549 pond met 123 pond, en in hetzelfde jaar verhardde John Kuc met 242 pond. Trek 849 pond. Bijna tegelijkertijd begonnen steroïde medicijnen zich geleidelijk te verspreiden. Sommige mensen hebben betere resultaten behaald met medicijnzegening, maar het doel van 1.000 pond deadlift lijkt ver weg. In het begin van de jaren tachtig hadden mensen de 1000-pond squat bereikt, maar de hoogste deadlift-prestatie in dezelfde periode was Dan Wohleber's 904 pond in 1982. Niemand kon dit record bijna tien jaar breken. Het was pas in 1991 dat Ed Coan 901 pond optilde. Hoewel het maar dichtbij was en dit record niet brak, woog Coan slechts 220 pond, vergeleken met dat van Wohleber. Het gewicht bereikte 297 pond. Maar de deadlift van 1000 pond is zo ver weg dat de wetenschap begint te concluderen dat de deadlift van 1000 pond onmogelijk is voor mensen.
Tot 2007 haalde de legendarische Andy Bolton 1.003 pond op. Na honderd jaar brak de menselijke deadlift eindelijk de grens van 1000 pond. Maar dit is zeker niet het einde. Een paar jaar later brak Andy Bolton zijn eigen record met een brute 1008 pond. Het huidige wereldrecord is 501 kg/1103 pond, gecreëerd door "Magic Mountain". Hoewel we vandaag niet hebben kunnen verifiëren wie de deadlift heeft uitgevonden, is het niet meer belangrijk. Het belangrijkste is dat mensen in dit moeizame proces hun grenzen blijven verkennen en verbeteren, en tegelijkertijd meer mensen inspireren om aan sport te doen.
Posttijd: 24 juli-2021